Vroeger was alles beter

Verjaardagen, ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Ik hou op de één of andere manier wel altijd een kalender bij van de verjaardagen tenminste een digitale dan want zo'n klassiek geval dat op de WC hangt is niet echt mijn ding. Toch lees ik hem altijd als ik bij mensen ben die hem nog steeds hebben hangen en gek genoeg zoek je dan altijd even snel naar de maand waarin jezelf jarig bent om te controleren of je genoteerd staat. Ik durf te wedden dat ik daar de enige niet in ben die dat doet. Sommigen zetten symbolen bij de namen 2 ringen staan voor de trouwdag, en een kruisje voor de sterfdag. Ik vraag me altijd af waarom?!! het bijhouden van verjaardagen is al een klus op zich maar als je ook de rest nog moet onderhouden heb je er zowat een dagtaak aan. Of zou het zo zijn dat je niet telkens een nieuwe kalender wilt kopen en alles overschrijven? het is niet netjes om een vette streep te zetten door iemands naam als deze is overleden dus een subtiel kruisje is dan de oplossin

Daar ben ik weer, lang geleden maar ik had net als velen weinig tijd. Nu met het corona virus is dat probleem opgelost. Helaas is het geen leuke reden waardoor ik meer tijd heb om dit soort dingen te doen. De hele wereld ligt overhoop de straten worden steeds leger, mensen vermijden elkaar uit angst voor besmetting, de ouderen zijn zo mogelijk nog eenzamer aan het worden en dit alles leid ook nog eens tot hamstergedrag bij velen. Het is een raar fenomeen zo'n pandemie. Zelf heb ik, godzijdank, nooit een oorlog meegemaakt maar uit de verhalen door de jaren heen van mensen die dat wel hebben zie ik toch overeenkomsten. De vele verpleegkundigen, artsen en verzorgende zijn nu de verzetsstrijders tegen een onzichtbare vijand, politici, politie en vele andere deskundigen proberen ons te beschermen tegen een kwaad dat onbekend is. Griezelig maar tegelijkertijd ook mooi om te zien dat het mensen ook verbroedert. In Italië zingen de mensen elkaar vanuit hun huizen toe om elkaar

Zo nog even op de valreep van 2019 een "weet je nog van toen" verhaaltje. Toegegeven ik blijk dus niet zo'n hele regelmatige blogger te zijn maar laat dat dan maar mijn goede voornemen voor 2020 worden. Goede voornemens, pff.. w ie dat ook bedacht heeft. Ja ze zijn zo gemaakt maar waarmaken is toch een verhaal op zich. Daarom neem ik me meestal voor geen goed voornemen te hebben en dat lukt bijna altijd. Mijn blog gaat deze keer over het bakken van oliebollen, een lange traditie die er gelukkig nog is, de meesten traditie die ons kikkerlandje rijk was zijn verdwenen of staan op het punt om zeep te worden geholpen door de vele azijnpissers (vergeef me deze uitdrukking maar ik heb er geen ander woord voor) die ons land rijk is. Nee ik ga nu niet opsommen wat we niet meer hebben maar wat we nog wel hebben en dat zijn de "Oliebollen". Grote, kleine, vette en erg vette, knapperig of slap ieder heeft zo zijn of haar voorkeur voor deze traditionele bal. Als

"Scan zicht" ik weet niet eens of deze uitdrukking bestaat maar zo noem ik het vaak als mensen niet verder kijken dan de breedte van hun gsm scherm. Daar is zoveel informatie vanaf te lezen maar de meesten "scannen" alleen de koppen van de tekst en verdiepen zich nauwelijks in hetgeen er onder, boven, links of rechts staat. Ik wil niet beweren dat ik wel alles lees maar in het echte leven, en daarmee bedoel ik als ik opkijk van mijn scherm, heb ik zeker een brede blik. "vroeger" ja daar is het woord weer, als ik met mijn moeder op stap ging voor een wandeling of gewoon voor de boodschappen, kon het gebeuren dat ze plots uit het niets voorover boog omdat ze ergens tussen een tegel of in de berm van de weg een miertje of een piertje zag of een, voor haar interessant blommetje, dat van dichtbij bekeken moest worden. Als kind vond ik dat vaak irritant of zelfs gênant als ze dan jubelend met de kont omhoog blij stond te wezen om, in mijn beleving, niets bij

Wat ik vroeger heerlijk vond was een "Broodschotel" mijn moeder maakte deze regelmatig op een zaterdagmiddag. Er was dan altijd wel wat oud brood over van die week en er werd natuurlijk niets weggegooid. Kunnen we nu nog wat van leren. Ik vond het altijd feest en nog trouwens al moet ik bewust het brood oud laten worden want met de vriezer in huis krijgt het niet veel kans te "rijpen" Ingrediënten voor 2 personen:   8 - 10 sneden oud witbrood 4,5 dl. melk 1 groot of 2 kleine ei(eren) 80 gram rozijnen 50 gram suiker 1 theelepel kaneel een paar stukjes harde boter Vuurvaste kleine schaal Vet de schaal in met boter. Roer suiker en kaneel dooreen en vermeng dit met het geklopte ei en de melk (houd wel een beetje van het mengsel over voor straks) Week in het melkmengsel het wittebrood. Leg een laagje geweekt brood in de schaal en strooi er wat rozijnen over, leg weer een laagje brood + rozijnen en dek af met brood. Als je nog wat van het melkmengsel over he

Zondag, zo’n lekkere "hangdag". Sinds kort hebben we dat een beetje als gewoonte aangenomen om die dag niets te hoeven, te moeten of te willen. Gewoon lekker op je gat zitten zonder schuldgevoel en ik moet zeggen het bevalt uitstekend. Gek, maar op de één of andere manier heb ik heel lang een hekel aan de zondag gehad en geen idee waarom eigenlijk. Als kind was dat juist een fijne dag, zeker in de herfst en winter periode, omdat we dan niet naar de camping gingen maar gewoon lekker thuis waren met het hele gezin en iedereen bezig was met leuke dingen. Mijn moeder prutste wat achter het naaimachine, meestal om voor mij iets te maken voor de verkleeddoos, mijn vader fröbelde ook allerlei leuks en mijn broer was …….., vreemd daar kan ik me niet eigenlijk niet zoveel van herinneren. Niet zo gek want hij is 11 jaar ouder als ik dus die zal wel op stap zijn geweest met zijn vrienden in die tijd. Maar hoe dan ook het was altijd gezellig, koffie met iets lekkers, Exota limonade, pel

Ondanks dat de media ons tegenwoordig bombardeert met allerlei culinaire hoogstandjes die je thuis kunt uitvoeren is het maken van gewone "bruine jus" voor de meesten toch een uitdaging op zich. Natuurlijk zijn er makkelijke pakjes, zakjes en potjes waar je water bij kiept en voilá maar het is toch niet de smaakvolle jus die "vroeger" over je lekkere kruimige aardappel droop. In mijn moeders kookboek uit de jaren 40 vond ik de oplossing: 1 grote ui - 40 gr. vet of boter - 50 gr. bloem - 4 kleine kopjes water - 1 bouillonblokje - wat zout. Snipper de ui fijn en bak ze zachtjes lichtbruin in het vet of de boter. Neem ze er uit en doe ze in het water. Doe de bloem in het vet en laat deze onder roeren bruin branden. Voeg het water toe, het zout en het bouillonblokje. Laat het sausje onder roeren nog even doorkoken. Eet smakkelijk!

Oh, gatsie, karnemelkse pap. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd zie en ruik ik nog de lucht van karnemelkse pap. Ook later als ik mijn ouders zag genieten van dit goedje liepen de rillingen over mijn rug maar goed smaken verschillen en er zullen ongetwijfeld nog steeds mensen zijn die denken oh ja das waar, dat was lekker! Voor die mensen stap ik even over mijn schaduw (ik ben geen egoïst) het recept uit grootmoeders kookboek. 1 1/4 ltr. karnemelk - 150 gram havermout of boekweitgrutten - 1/2 theelepel zout. breng de karnemelk aan de kook onder af en toe roeren, strooi er het zout in en de havermout of boekweitgrutten en laat ze op een zacht vuur onder roeren 1/2 uur koken. Geef ze met stroop of met suiker.

Als kind was ik een vreselijke zeur met eten, zodra er een pan aan te pas kwam schoot ik al in de stress. Pannen betekende warm eten, groente die als een voor mij onbekende kwak op je bord werd geschept omgeven door aardappelen en een minimaal stukje vlees (in die tijd was dat een luxe goedje en naarmate de week vorderde werden de stukjes kleiner). Nu waren het vlees en de aardappelen het probleem niet maar de groente bleef een drama. Ik moest mijn bordje leeg eten want anders kwam ik in een "vakantiekolonie" terecht en daar moest ik dan 6 weken blijven om te leren eten. Mijn "grote" broer (11 jaar ouder) deed er dan nog een schepje bovenop door te zeggen dat ze daar het eten met een fietspomp naar binnen proppen. Tranen, drama en heibel aan tafel waren bijna een regelmaat. Achteraf snap ik de frustratie van mijn ouders wel, ik was broodmager maar wel gezond en ze wilde het beste voor hun kids. Een prakkie? ik vond het echt verschrikkelijk. Als ik voor de keus werd

Oké, kort geleden ben ik dus begonnen als blogger, tenminste dat denk ik. Ik vind het leuk om te schrijven maar omdat brieven van papier aardig uit de mode zijn geraakt en ik emails en whats-app alleen gebruik voor vraag en antwoord acties zocht ik een andere manier om mijn ei kwijt te raken. Bloggen dus, volgens mij ben ik daarmee ook geen trendsetter maar ik doe in ieder geval mijn best een beetje bij te blijven. Nu ben ik niet echt een nitwit op de digitale snelweg maar eerlijk gezegd valt het me toch een beetje tegen. Om te beginnen is het al een gok voor welke club, merk of weet ik hoe je dat noemt, gaat. In mijn geval is dat dus Blogger geworden. Dan moet je dus een site op gaan bouwen, post schrijven en publiceren. En zie hier het resultaat. Ja, ja ik weet het, het is geen prijswinner maar nadat ik al na één dag de handdoek wilde gooien heb ik toch besloten dapper door te gaan en er in ieder geval regelmatig een ei (sorry, "Posts") te plaatsen. Nu nog zorgen dat mensen

Speelgoed, tegenwoordig is er bijna geen speelgoed meer te krijgen dat niet wordt aangedreven door batterijen en/of een oplader. Het liefst moet het zijn voorzien van een scherm uhh sorry display bedoel ik of is het toch een scherm? Of het speeltuig is wat het is, een pop met het evenbeeld van één of andere beroemdheid, een zeer gedetailleerd voertuig met alle herrie makende onderdelen erop en eraan en ga zo maar door. Natuurlijk zijn er ook mini keukentjes zoals wij ze vroeger hadden maar zelfs deze zijn groter en voorzien van allerlei werkende apparatuur en met klem niet bedoeld voor de meisjes want dat is te rolbevestigend en dat moet je vooral niet willen. De blokkendozen zijn er natuurlijk nog steeds maar deze liggen meestal in het minst populaire hoekje van de winkel. Het is bijna onmogelijk geworden voor kinderen om hun fantasie te ontwikkelen, je kunt nu eenmaal van een playstation met de beste wil van de wereld geen halfje brood maken als je bakkertje wilt spelen. Nee dat was