Als kind hoorde ik mijn ouders vaak praten over "vroeger", dat woord heeft niet zoveel lading als je een jaar of tien bent want dan heb je eigenlijk helemaal geen "vroeger" je bent alleen maar bezig met "later" . Later, als ik zestien ben, dan mag ik eindelijk brommer rijden, later, als ik groot ben, mag ik net zolang opblijven als ik wil. Later wil ik trouwen in een koets etc.etc. Later zijn je dromen en wensen en vroeger komt later wel. Volg je het nog?
Toch vond ik het heerlijk om de volwassenen over vroeger te horen praten, op de één of andere manier schenen ze er altijd schik (of zoals je tegenwoordig zegt plezier) in te hebben herinneringen op te halen of er was totale verontwaardiging over hoe het er tegenwoordig aan toe ging, niks was meer zo leuk als toen. Meestal was dat het moment om me stilletjes onder de salontafel te installeren en op mijn rug door het glazen tafelblad naar de sprekers te kijken en te luisteren. De inhoud van het gesprek was voor mij meestal niet zo boeiend maar ik zag dan b.v. mijn tante ondersteboven, omdat zij achter mij zat, waardoor haar bovenlip en onderlip van plaats wisselde en dat was een super grappig gezicht. Ik had dan in stilte de grootste lol totdat mijn moeder opeens doorhad dat ik er ook nog was en al minstens een uur op bed had moeten liggen Pfff, over met de pret. Tegenstribbelen hoorde er dan natuurlijk bij waarop mijn moeder steevast reageerde met de uitspraak "LATER als je groot bent dan wil je naar bed maar dan kan je niet dus geniet er nu nog maar van"
Mijn later is inmiddels gearriveerd en zie hier, ik praat nu ook over vroeger.
Dit gaat de rode draad van deze blog worden. Anekdotes, herinneringen maar vooral vergelijkingen met het dagelijks leven anno nu.
Voor alle duidelijkheid ik schrijf vanuit mijn beleving en perspectief, reacties zijn welkom in positieve vorm. Negatieve, aanvallende en lelijke reacties zullen daarom ook direct worden verwijderd. Ik respecteer ieders mening maar laten we het wel netjes en beleefd houden, dat deden we "vroeger" ook en dat mis ik best een beetje (veel).
Oh, gatsie, karnemelkse pap. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd zie en ruik ik nog de lucht van karnemelkse pap. Ook later als ik mijn ouders zag genieten van dit goedje liepen de rillingen over mijn rug maar goed smaken verschillen en er zullen ongetwijfeld nog steeds mensen zijn die denken oh ja das waar, dat was lekker! Voor die mensen stap ik even over mijn schaduw (ik ben geen egoïst) het recept uit grootmoeders kookboek. 1 1/4 ltr. karnemelk - 150 gram havermout of boekweitgrutten - 1/2 theelepel zout. breng de karnemelk aan de kook onder af en toe roeren, strooi er het zout in en de havermout of boekweitgrutten en laat ze op een zacht vuur onder roeren 1/2 uur koken. Geef ze met stroop of met suiker.
Leuk! Ja vroeger, en? Wil je nu naar bed en kan het niet? Had je moeder gelijk?
BeantwoordenVerwijderen