Lege dozen

Speelgoed, tegenwoordig is er bijna geen speelgoed meer te krijgen dat niet wordt aangedreven door batterijen en/of een oplader. Het liefst moet het zijn voorzien van een scherm uhh sorry display bedoel ik of is het toch een scherm? Of het speeltuig is wat het is, een pop met het evenbeeld van één of andere beroemdheid, een zeer gedetailleerd voertuig met alle herrie makende onderdelen erop en eraan en ga zo maar door. Natuurlijk zijn er ook mini keukentjes zoals wij ze vroeger hadden maar zelfs deze zijn groter en voorzien van allerlei werkende apparatuur en met klem niet bedoeld voor de meisjes want dat is te rolbevestigend en dat moet je vooral niet willen. De blokkendozen zijn er natuurlijk nog steeds maar deze liggen meestal in het minst populaire hoekje van de winkel. Het is bijna onmogelijk geworden voor kinderen om hun fantasie te ontwikkelen, je kunt nu eenmaal van een playstation met de beste wil van de wereld geen halfje brood maken als je bakkertje wilt spelen. Nee dat was "vroeger" wel anders. In de meeste gezinnen was er niet genoeg geld of plek om de bergen speelgoed die er tegenwoordig in de kinderkamer wordt gestort te herbergen. Maar we waren wel vindingrijk. Mijn moeder was indertijd Tupperware demonstratrice en als de bestellingen binnenkwamen zaten deze in enorme dozen. Blij als een kind (oh ja ik was nog kind) kon ik daar van alles mee maken. Samen met een vriendinnetje ambulance spelen bijv.,

doos op z'n kant, gat aan de bovenkant, ring van de schommel erin als stuur, doos achter je, pop erop, speelgoed telefoon installeren (die had ik dan weer wel) en.......tatuu tatuu in onze gedachten raceten we door de straten van Rotterdam om de gewonden naar het ziekenhuis te brengen. De volgende dag hadden we een patatzaak, puntzakjes vouwen van oude kranten, het vergiet van mams uit de keuken diende als bak om de vers gebakken frietjes (houten knijpers) in te doen nadat ze waren gebakken in een lege schoenendoos. De krulspelden, die in die tijd veelvuldig werden gebruikt door de dames, functioneerde als kroketten en bamihapjes. Ik zou nog uren door kunnen gaan en bijna weer zin krijgen de knijperbak en schoenendoos tevoorschijn te halen om even heerlijk te ontsnappen uit het dagelijks drukke leven waarin alles voor ons lijkt geregeld. De wijsheid die ik in de loop der jaren heb vergaard zorgt er voor dat ik het niet doe want voor je het weet ben je voer voor psychologen en slik je dagelijks rustgevende pilletjes. Maar toch.....zal ik.....?